میزان همدلی در دستیاران تخصصی رشته های بالینی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران

چکیدههدف: اگرچه از همدلی به عنوان مقوله ای بسیار مهم در پزشکی یاد می شود که باعث افزایش رضایت بیماران و تشخیص و درمان صحیح تر اختلالات می شود به دلیل نبود تعریف واحد و هم چنین ابزار اندازه گیری دقیق آن تا مدتی پیش، تحقیقات صورت گرفته در این زمینه بسیار محدود بود. در این مطالعه میزان همدلی دستیاران تخصصی رشته های بالینی سنجیده شده است. روش: جامعه پژوهش شامل 251 نفر از دستیاران تخصصی رشته های بالینی در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران در نیمه دوم سال 1386 و نیمه اول سال 1387 بود. در ابتدای مطالعه پایایی بازآزمون و هم خوانی درونی پرسش نامه جفرسون ویژه همدلی پزشکان و پرسنل بهداشتی روی 20 نفر از دستیاران بررسی شد که اعداد قابل قبولی به دست آمد. سپس پرسشنامه روی نمونه مورد بررسی اجرا گردید. یافته ها: دستیاران روانپزشکی با نمره متوسط همدلی 2/114 نسبت به سایر دستیاران نمره بالاتری را کسب کردند و بعد به ترتیب رشته های بیهوشی، جراحی، پاتولوژی، طب اورژانس، زنان و زایمان، داخلی، گوش و حلق و بینی، رادیولوژی، ارتوپدی، اطفال، چشم پزشکی و پوست قرار داشتند. نمره متوسط همدلی در دستیاران روانپزشکی اختلاف معنی دار آماری با رشته های ارتوپدی، اطفال، چشم پزشکی و پوست داشت. اختلاف معنی دار آماری بین نمره متوسط همدلی به تفکیک سن، وضعیت تأهل و جنسیت آزمودنی ها وجود نداشت. نتیجه گیری: اگر چه این مطالعه نشان داد که این پرسش نامه از روایی صوری و پایایی مناسبی در نمونه حاضر برخوردار است، نتایج این مطالعه با مطالعات سایر کشورها تفاوت هایی داشت که عدم توجه کافی به جنبه های انسانی رابطه پزشک و بیمار در محتوای آموزشی دوره های پزشکی عمومی و تخصصی در ایران، عدم انتخاب رشته دستیاران تخصصی بر اساس علاقه و احتمال وجود تفاوت های بین فرهنگی مؤثر در نمره کل آزمون می توانند از عوامل مؤثر در این تفاوت ها بوده باشند.